Paasproject – KinderNevenDienst 2023.

GOD OPENT VOORGOED DE TOEKOMST.

Lijdenstijd, Goede vrijdag en Pasen: tijd van lijden, beproeving, verlossing en bevrijding. De geschiedenis van het volk Israël ten tijde     van Mozes zoals beschreven in het boek Exodus.

In 7 zondagen kijken we, als voorbereiding op het Paasfeest, naar het leven van Mozes.

De    8e zondag, Paaszondag, vieren we dat God Zijn volk bevrijdt.

 

    Inleiding:

In de komende Lijdenstijd  lezen we de geschiedenis van de bevrijding uit Egypte. We gaan horen over de slavernij onder de wrede Farao, over het kindje Mozes en over alle plagen totdat Farao het Israëlische volk wil laten gaan.

Voor het volk Israël is de bevrijding uit Egypte een groot moment in de geschiedenis.

Daar heeft de HEER zich bekendgemaakt. Hij liet zien wie Hij is, hoe Hij voor zijn volk wil zijn. In het geloof van Israël wordt steeds weer teruggegrepen op dat moment. Zoals bijvoorbeeld de Tien Geboden.

Vraag: Waarom zou je de HEER dienen? Gods antwoord: ‘Ik ben de HEER, uw God, die u uit Egypte, uit de slavernij heb bevrijd. (Ex. 20:1)’.

Wanneer wij Exodus lezen beseffen we dat God steeds naar mensen heeft omgezien in hun nood en onmacht. Hij laat zien dat Hij sterker is dan alle tegenkrachten.

De redding van Mozes, zijn roeping en zijn optreden bij farao wijzen vooruit naar Gods Zoon Jezus en naar Zijn grote daden.

Uit de Schelfzee (Rietzee) ontsnapt een volk aan de dood, op Pasen wordt de dood voor heel de schepping voorgoed machteloos gemaakt.

Projectverbeelding:

Dit project heeft als basis een piramide van 8 treden, gemaakt van piepschuim. Week 1 is de bovenste trede, week 8 de onderste trede. Per week wordt er een tekststrook op een trede gezet. Deze wordt de week erna weer verwijderd. Ook wordt er iedere week een afbeelding toegevoegd. Deze afbeeldingen blijven alle weken staan.

 

Thema’s:

 

Zondag 19 februari:  ‘Slaaf zijn’ (Exodus 1)

Exodus begint met een troosteloze situatie. De nakomelingen van Jakob worden overheerst en bedreigd, zodat ze hun vrijheid verliezen en moeten doen wat de farao zegt. Dat kan nooit Gods bedoeling zijn. Slaaf-zijn van een ander hoort niet thuis in de schepping. Als de Israëlieten lijden onder het slavenwerk en de moord op hun pasgeboren jongens, kiest God hun kant. Het geeft hoop, dat de HEER de vroedvrouwen zegent als ze weigeren mee te werken aan wat de wrede farao bedenkt.

 

Zondag 26 februari: ‘Een slaaf wordt prins’. (Exodus 2:1-10)

De slavernij in Egypte legt over alles een schaduw, zelfs over de mooiste momenten. Amram en Jochebed krijgen een zoon. de HEER kiest hun kant en heeft zelfs een bijzonder doel met het leven van Mozes. Hij moet de leider worden van zijn volk. Zonder het te beseffen en te willen werkt de farao daar zelf aan mee. Doordat Mozes in het paleis van farao wordt opgevoed krijgt hij de juiste opleiding. Op dat moment doorziet niemand dat. Mozes’ ouders zijn alleen blij dat hij mag leven.

 

Zondag 5 maart: ‘Gods weg volgen’ (Exodus 2:11-25)

De Egyptische prins Mozes blijft in zijn hart verbonden met zijn volk Israël. Hij wil zijn volk in slavernij helpen. Maar geweld is niet de oplossing. Mozes moet vluchten naar Midjan. Hij wordt herder en krijgt een vrouw en kinderen. Jaren gaan voorbij zonder dat er iets bijzonders lijkt te gebeuren. In Mozes herkennen we iets van Jezus. Ook Hij kwam midden in het lijden van de schepping. Vanuit de hemel als vreemdeling. Zonde, verdriet, ziekte en pijn gingen hem aan het hart. Hij wil iets doen aan wat Hij ziet! Jezus kiest niet voor geweld, maar voor woorden en daden waarin Gods liefde zichtbaar wordt. Hij gaat gehoorzaam de weg van zijn Vader.

 

Zondag 12 maart: ‘ Aangewezen door God’ (Exodus 3:1 – 4:17)

De Israëlieten klagen nog steeds hun nood bij de HEER. Al die jaren dat Mozes in Midjan verblijft. Het lijden gaat maar door. Ze zijn er ellendig aan toe. Dan is het Gods tijd. Hij heeft alles gezien en gehoord. Dan roept hij Mozes. Van de Horeb, waar God zich aan hem openbaart, moet hij naar Egypte gaan. Terug naar zijn volk en terug naar de farao. Geen gemakkelijke taak, maar Mozes gaat in opdracht van God, gewapend met Gods woorden en ondersteund door Gods machtige daden. Ook hierin is Mozes een voorloper van Jezus. Hij komt in deze wereld en gaat aan het werk. God wijst Hem aan en zegt: Jij, mijn Zoon, bent de Verlosser. Jij zult de satan verslaan.

 

Zondag 19 maart: ‘Farao buigt niet voor God’. (Exodus 7-10)

Met woorden en daarna ook met wondertekenen probeert Mozes in naam van de HEER de farao ervan te overtuigen, dat die Israël in vrijheid moet laten gaan. Steeds zwaarder worden de plagen. Eerst zijn ze lastig en pijnlijk, maar later rampzalig voor mens en dier. Farao blijft ondanks negen plagen hardnekkig weigeren op te geven; hij is een geduchte tegenstander in de strijd tegen God. God is de sterkste; dat geloven wij. We verwachten dan ook, dat Jezus de satan op de knieën krijgt met wat Hij zegt en doet. Maar het verzet is sterk. Satan is een geduchte tegenstander, die er alles aan doet om Gods Zoon te stoppen en ten val te brengen. Jezus wordt verleid, verdrukt en moet lijden. Hij voert die strijd vasthoudend in Gods kracht.

 

Zondag 26 maart: ‘Zonder God is er geen leven’ (Exodus 11)

De tiende plaag is de ultieme: de dood van de eerstgeborene, de erfgenaam. De HEER snijdt de toekomst van Egypte af. Dan moet de farao wel erkennen dat hij heeft verloren van de God van Israël. Hij wil nu van dit gevaarlijke volk af en jaagt het zijn land uit. De tiende plaag zorgt dat de toekomst van Egypte letterlijk doodloopt. We lezen deze geschiedenis twee weken voor Pasen. We denken aan Hem die ons de verlossing gaat brengen door het lijden en de dood heen. We vestigen onze hoop op de Eerstgeborene van de HEER. Tegelijkertijd laat Jezus’ lijden en sterven ons beseffen, dat we afhankelijk zijn van Gods goedheid en genade. Alleen Gods liefde brengt ons de toekomst.

 

Zondag 2 april : ‘Gehoorzaam op weg naar de vrijheid’ (Exodus 12)

Terwijl Gods engel Egypte gaat straffen met de tiende plaag, wordt er van de Israëlieten ook iets verwacht. Ze moeten samen van het Lam en ongedesemd brood eten. Veilig achter de deurposten die zij met bloed bestreken hebben. De tiende plaag leert de Israëlieten: hun verlossing komt alleen als zij de HEER gehoorzamen. Als het bloed van het Paaslam niet aan de deurposten is gestreken komt ook hun oudste zoon om. Ze moeten het oude achter zich laten en God volgen naar het nieuwe. Op Goede Vrijdag wordt ons Paaslam geslacht: de Here Jezus sterft aan het kruis. Wij gedenken dan dat Jezus ons leven voorgoed anders maakt. We volgen Hem gehoorzaam naar de grote toekomst, vrij van schuld.

 

Zondag 9 april : ‘God opent voorgoed de toekomst’ (Exodus 14)

Zolang de farao nog leeft, bestaat de kans dat hij Israël weer in zijn greep krijgt. Het gevecht is gewonnen, maar de oorlog nog niet. De vrijheid is kwetsbaar. Dat blijkt bij de Schelfzee. Het lijkt alsnog mis te gaan. Maar dankzij de weg die de HEER zelf baant, is de toekomst zeker gesteld en de farao definitief uitgeschakeld. Op weg naar vrede en rust. Wij vieren Pasen. We geloven dat aan het kruis de satan is verslagen: Jezus is tot het einde gehoorzaam geweest. Maar de definitieve klap volgt, als Jezus opstaat uit het graf. Een ongedachte weg: door de dood naar het nieuwe leven. Gods Koninkrijk zal komen.